ŞÜKREDEBİLMEK...
Rabbimiz in sayılamıyacak nimetlerine sahip olduğumuz halde ne farkında olabiliyoruz dolayısiyle nede şükredebiliyoruz.
Emrimize verilen onca nimeti unutup, hayırlı olup olamayacağı bizce mechul olan bazı nimetler( ki az sayıda) bize niye verilmedi diye nankörlük edebiliyoruz.
Bir zaman Rahmetli Sakıp Sabancı'nın bir yakarışını Ünlü bir gazetenin son sahifesinde manşetden okumuştum.Merhum diyorduki; Şu çocuğumun ' Baba' diyebilmesi için mümkün olsa tüm servetimi harcardım.Demek yavrularımız konuşabiliyorsa Sabancı merhum dan daha zenginiz .Çünkü onun servetini harcayarak elde edemediği bir servete sahibiz.Allah bize farkındalık nasip etsin.
Yine bir tarihte Erzurum'da bir eve misafir olmuştum.Evin sağ köşesinde oturan bir kişi vardı.Vücudu tamamen felç, ama yani görmüyor, Az konuşabiliyor,konuşabildiği kadarda duyuyor. Moral olsun diye Dünyanın fani,Ahiret hayatının ise kalıcı olduğunu ifade etmek isterken aynen şöyle dedi: Siz kendinizi düşünün... Çok şükür ellerim tutmuyor ki haram tutayım, gözlerim görmiyorki harama bakayım ayaklarım la basamıyorumki harama gideyim...diyerek noksan olan tüm azalarını saydı.Tam bir teslimiyet ve şükür içinde Ahirete olan imanının mutluluğunu yaşıyordu.Moral vereceğim diye başladığın sohbetden ömrüm boyunca unutamıyacağım dersimi almıştım.
Demek ki insan aklı ve imanı sayesinde her durum ve şard da şükredebiliyor.
Allah'ın tamamen karşılıksız olarak verdiği nimetlere şükretmek yerine tam anlamıyla nankörlük ederek emir ve yasaklarına duyarsız kalabiliyoruz.
Rabbim verdiği nimetlerin farkında olabilmeyi ve şükredebilmeyi nasip etsin.
Ahmet Yılmaz
