TEVHİD, ŞİRK, ŞERİAT, TAĞUT NE DEMEKTİR.
İslam dinini kendi hür iradesiyle kabul eden bir Müslüman’ın asli görevi; kendi hayatına nizam vereceği, dünya imtihanını kazanmasına vesile olacak ana rehberi Kur’an’ı Kerimi, rol model Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.s.)’in rehberliğinde en iyi bir şekilde öğrenip emirlerini yapıp yasaklarından kaçınarak yaratılış gayesine uygun olarak kulluk görevini yerine getirmektir. Müslüman için öz ve esas olarak Tevhidi sağlam korumak, şirke düşmemek ana ilkedir. Önceki yazımda İlâh, Rab, İbadet ve Din kavramları konusunda çok önemli bilmemiz gereken hususları açıklamıştım. Bu yazımda da Tevhid, Şirk, Şeriat, Tâğut hakkında vereceğim bilgilerle konuyu bütüncül olarak anlatmış olacağımı düşünüyorum.
Sözlükte “Tek ve bir olmak” anlamındaki vahd (vahdet, vühûd) kökünden türeyen Tevhid; “bir şeyin bir ve tek olduğunu kabul etmek demektir. Tevhid İnancı: “Kâinatın ve içindekilerin yaratıcısı olan Allah’ın bir tek İlâh olduğuna, O’nun ne zatında, ne fiillerinde hiçbir ortağının olmadığına İman etmek demektir.
Sözlükte Şirk: “ortak olmak, ortaklık, ortak koşmak” anlamlarına gelmektedir. Terim olarak Şirk: “Allah’ın Zatında, sıfatlarında, fiillerinde veya O’na ibadet edilmesinde ortağı, dengi yahut benzerinin bulunmadığına inanmak” demektir.
Tâğut Sözlükte: “ölçüyü aşmak, aşırı derecede azgın ve mütecaviz gibi anlamlara gelmektedir. “Allah’tan başka tapınılan ve hak yoldan saptıran her varlık, kâhin, sihirbaz, put, şeytan Tâğut’un kapsamı içindedir.” O’nun içindir ki biz Müslümanlar, bütün Tâğutları reddediyor, sadece ve sadece, Âlemlerin, her şeyin sahibi, ezeli, ebedi, hiçbir şeye muhtaç olmayan, aksine her şeyin kendisine muhtaç olduğu, Rahman ve Rahim, Allah (c.c.)’ın varlığına ve birliğine inanıyoruz.
Âyet-i Kerîmelerde: “Allah’ı bırakıp da sana fayda veya zarar vermeyecek şeylere tapma. Eğer bunu yaparsan, o takdirde sen mutlaka zalimlerden olursun.” (Yunus Sûresi âyet:106) “Onların çoğu ortak koşmadan Allah’a iman etmezler.” (Yusuf Sûresi âyet:106) “…Artık doğrulukla eğrilik birbirinden ayrılmıştır. O halde kim tâğutu reddedip Allah'a inanırsa, kopmayan sağlam kulpa yapışmıştır. Allah işitir ve bilir." (Bakara Sûresi âyet:256) “Bir zamanlar İbrahim babasına ve topluluğuna şöyle demişti: “Ben sizin taptıklarınızdan uzağım, beni yaratan başkadır (ancak O’na ibadet ederim). O bana doğru yolu gösterecektir.” (Zuhruf Sûresi âyet:26-27) buyurulmuştur.
İnsanların çoğu, mikrodan makroya kâinattaki delilleri ibret gözüyle incelemedikleri ve akıllarını doğru kullanmadıkları için, Allah (c.c.)’ın varlığını kabul ettikleri halde O’na çeşitli yollarla ortak koşmaktadırlar. Cahiliye döneminde Arabistan halkı Allah’a inanmakla birlikte (Lokman 31/25) çeşitli şekillerde O’na ortak koşuyorlardı. Mesela bazı putperest Araplar meleklerin Allah’ın kızları olduğuna inanırken (Nahl 14/57), bir kısmıda kendilerini Allah’a yaklaştırsın diye putlara tapıyorlardı (Zümer 39/3). Hristiyanlarda haşa, Hz İsa’nın Allah’ın oğlu olduğunu iddia ederken, Yahudilerin bir kısmı, “Üzeyr Allah’ın oğludur” diyorlardı (Tevbe 10/30). Ayrıca cinleri Allah’a ortak koşanlarda vardı (En’âm 6/100). Kur’an ve Sünnet hükümlerini doğru anlayıp inanan Mü’minler Allah’ı inancı konusunda tüm yanlışlardan uzak dururlar, şirke düşmemek için çok büyük özen gösterip Tevhid inancına sağlam sahip olurlar.
Nefsine ve Şeytanın vesvesesine uymayan muhlis, salih kimseler kolay kolay günah işlemezler. Aslında dinin koyduğu kaidelere uymamıza mâni olan, içimizdeki kötü arzulardır. Nefsini eğitmek suretiyle insan kendini kötülüklerden koruyabilir. İslâm, insanların din duygularını uyandırmak ve akıllarını doğru yönde işletmek suretiyle kendisine davet etmektedir. Kur’an’ın açıklamalarıyla doğru eğriden ayırt edilir hale gelmiştir. Bu irşadın ışığında İslâm’a ilk adımı atmak, hür iradeleriyle insanlara aittir. İnsanın içinde en büyük iki temel düşman vardır. Nefs ve Şeytan. İnsana nefs-i emmaresi durmadan kötülüğü emreder, şeytanda saptırmak için durmadan vesveseler oluşturarak Hak’tan hakikatten uzaklaştırmaya çalışır. Nefsin alt mertebeleri ve şeytan insanı sapıklığa sevk etmeye çalışırlar. Ancak aynı zamanda insanda akıl nimeti vardır. Akıl nimetini vahiyle buluşturup kötülüklerden, yanlıştan uzak durup, doğruluk, hak, hakikate erme durumu da söz konusudur. Burada kişinin iradesi gereği yaptığı tercihler sorumlu olmasını zorunlu kılmaktadır.
İslam’ı din olarak kabul eden bir Müslüman, Allah (c.c.)’tan başka hiçbir otoriteyi kabul etmez yani bütün Tâğutları reddeder. Bu sağlam duruşu ile sadece ve sadece, Âlemlerin, her şeyin sahibi, ezeli, ebedi, hiçbir şeye muhtaç olmayan, aksine her şeyin kendisine muhtaç olduğu, Rahman ve Rahim, Allah (c.c.)’ın varlığına ve birliğine inanır.
Allah (c.c.) kesinlikle kendisine eş koşulmasını affetmemekte, en büyük zulüm saymaktadır. Tevhid inancını Müslüman'ım diyen herkes hayatının merkezine almalı, gizli ve açık şirkten kesinlikle uzak durmalıdır. Ayrıca Allah (c.c.)'ın koyduğu yasalara uymamaktan kaynaklanan İnsan hakları, Kul hakkı da çok önemsenmiştir. Maddi ve manevi alanda oluşan haklar için ilgili muhatabı ile helalleşilmediği sürece kişinin affedilmeyeceği hakikati ifade edilmiştir. Dinimiz İslam ; İnsanların hem Allah (c.c.) ve hem de diğer canlı-cansız varlıklarla olması gereken irtibatını adalet üzere düzenlemiştir.
Şerîat Sözlükte: ‘Bir yöne doğru açılarak uzayıp gitmek, açıkta olan kesilmeyen akarsu, bu suya giden yol, açık ve doğru kurallar manalarına gelmektedir. Farklı tanımları yapılmakla birlikte Terim Olarak Şerîat: “Allah tarafından insanlar için din olarak öngörülen hükümler bütünüdür.” Yani kişinin inandığı Rabbinin ve Peygamberinin talimatlarına göre hayatını yaşaması demektir. Her semavi dinin hukuk sistemine Şerîat denilmektedir. Bu anlamda; Şerîat’ı Museviye, Şerîat-ı İseviye ve Şerîat-ı Muhammediye olarak isimlendirebiliriz. Allah (c.c.)’ın varlığını ve birliğine ve Hz. Muhammed (s.a.s.)’in Peygamberliğine iman eden her Müslüman Şerîat-ı Muhammediyeye tabi demektir.
“Eşhedü enlâ ilâhe illallah ve Eşhedü enne Muhammed en abdühü ve Rasüluh” “Ben şahitlik ederim ki, Allah(c.c.)’tan başka İlâh yoktur. Ve yine şahitlik ederim ki, Hz. Muhammed (s.a.s.) Allah(c.c.)’ın kulu ve elçisidir.” Kelime-i Şehadetini; kişi kendi hür iradesi sonucunda, dili ile söyleyip, kalb-i ile de tasdik ederse Müslüman olmuş olur. Müslüman olan kişide eşi ve benzeri olmayan tek Allah (c.c.)’a ve O’nun gönderdiği Peygamberi Hz. Muhammed (s.a.s.)’in talimatlarına göre hayatını tanzim etmek zorundadır. Kendi hür iradesiyle Müslüman olduktan sonra evinde, dışarıda, cami de, ticarette velhasıl hayatının tamamını İslam’a uygun yaşamakla mükelleftir. Kusurları hataları içinde Allah (c.c.)’tan Nasuh tövbe ile af, bağışlanma dilemelidir.
Tevhide sarıl, şirke hiç düşmeyesin sakın,
Nasuh bir tövbe ile bağışlanmaya bakın.
Ömer LÜTFİ ERSÖZ
İmtihan için gönderildiğimiz dünya hayatımızı Şerîati Muhammediyeye uygun Tevhid merkezli, Şirke düşmeden, Tağut’u reddederek kâmil bir Mü’min olarak yaşayanlardan olmamız duâsıyla sıhhat ve âfiyetler dilerim.
