DOHA (AA) - Belgesel, Aljafari'nin 2001'de Gazze'de çektiği ve yıllar sonra yeniden keşfettiği görüntülerden oluşuyor. Başarılı yönetmen, Hasan adlı rehberle Gazze'yi kuzeyden güneye gezerken, gündelik yaşamla süregelen savaşın gölgesini, iç içe geçen yıkım ve direnişi şiirsel bir dille anlatıyor.
Yönetmen Aljafari, AA muhabirine, Doha Film Festivali'nde "En İyi Sanatsal Başarı" ödülü alan filmin, Filistin hakkında son dönemde çekilmiş ve çalışılmış filmlerden farklı olarak, arşiv görüntüleri ile meydana geldiğini söyledi.
"Ben uzun yıllardır arşiv görüntüleri ile çalışıyorum"Arşiv görüntüleriyle uzun bir çalışma geçmişi olduğunu belirten Aljafari, "Filistin ve film yapımı konusundaki tutumum çok farklı. Son iki yılda Filistin ve Gazze'de yaşananlarla ilgili çekilen filmlerin çoğu, öncelikle kurgu filmlerdi. Ben uzun yıllardır arşiv görüntüleri ile çalışıyorum. Genel olarak sinema ve sanat yapımının, fikirleri keşfetmek, bir durumu ifade etmek için belirli bir mesafe ve zamana ihtiyaç duyduğuna inanıyorum. Bu yüzden benim için, 2001'de çekilen 'With Hasan in Gaza', bir bakıma Gazze'de olanlar ve bu materyalde gördüklerimiz, doğrudan bir şey söylemeden bunu ifade ediyor." dedi.
Kamal Aljafari, filmin, güncel olaylar hakkında doğrudan bir anlatım olmadan durumu incelikli bir şekilde aktarabilmesini sağladığını, hafıza ve anlatının birbirleriyle çok yakından ilgili olduğunu kaydetti.
Filistin'de yaşanan soykırıma dikkati çeken yönetmen Aljafari, şu bilgileri verdi:
"Kitlesel bir yıkım ve yok etme projesiyle karşı karşıyayız. Amaç insanları öldürmek, ortadan kaldırmak ve onları insanlığın hafızasından silmek. İsrail'in son iki yıldır ve 1948'deki kuruluşundan bu yana yaptığı şeyin özünde bu yatıyor. Bugün ise daha önce hiç yaşamadığımız bir kitlesel katliam var. Sanki nihai bir çözüme ulaşmak istiyorlarmış gibi."
Aljafari, sinema ve sanatın hafızayı canlı tutmak açısından hayati önemde olduğunu vurgulayarak, "Sinema ve sanat, ifade, hafıza ve varoluşun bir aracı olarak çok önemlidir. Silinmeye karşı bir direniştir. Bir görüntüyle sanat yoluyla kendinizi ifade ettiğinizde var olursunuz. Bu yüzden genel olarak sanat ve kültürün çok önemli olduğunu düşünüyorum." ifadesini kullandı.
"Sadece filme alınmak istiyorlardı"Filistin'de insanlara karşı işlenen suçların belgelenmesinin ve görünür kılınmasının önemine dikkati çeken başarılı yönetmen, film yaparken eleştirel bir mesafe kurulması gerektiğinin altını çizerek, şunları paylaştı:
"Her gün görmeye alıştığımız görüntüler bunlar. Bunları çok fazla göstermek, statükoyu ve Filistinlilerle ilgili belirli bir imajı sürdürmek anlamına gelebilir. Bu nedenle, filmimde bunların hiçbirini göstermiyorum çünkü insanların bildiğine inanıyorum. 2001 yılında çekilen görüntüler ile bugün yaşananlar arasındaki boşluk, izleyicinin hafızası, bilgisi ve Filistin hakkında zaten bildikleriyle dolduruluyor. Bu yüzden onlara tekrar anlatmanıza gerek yok. Böylece, gençken hapishanede tanıştığım birini aramak için çekilen bu film, görüntülerde yer alan her insan hakkında bir filme dönüşüyor."
Yönetmen Aljafari, filmin bazı sahnelerinin kendisi için son derece sarsıcı olduğunu dile getirdi.
Çocuklarla ilgili çektiği ve ilk kez sinema perdesinde izlediği bir sahneye değinen Aljafari, sözlerini şöyle sürdürdü:
"Sahne geldiğinde, gözyaşlarıma hakim olamadım. Çok acı verici bir andı çünkü bu çocuklar çok masumlardı. Sadece filme alınmak istiyorlardı. Sadece ilgiye ihtiyaçları vardı. Bu, her çocuk gibi, her insan gibi herkesin ihtiyaç duyduğu bir şey. Filistin'de yaşayan insanlar da birçok yönüyle diğer insanlar gibi. Onları yalnızca kurban olarak görmek çok korkunç. Bu filmde ve önceki çalışmalarımda yaptığım şey, kurbanlık anlatısının çok ötesinde. Film, Filistinlilerin bildiği ve yaşadığı gündelik hayatı, herhangi bir toplumda olabilecek sıradanlığı gösteriyor."
Başta Locarno Film Festivali olmak üzere birçok uluslararası festivalde gösterilen filmin konusu şöyle:
"1989'da Birinci İntifada sırasında sanatçı ve sinemacı Aljafari, İsrail tarafından hapse atılır ve orada Abdel Rahim adında bir adamla tanışır. 12 yıl sonra, elinde yalnızca bir isim, bir fotoğraf, yerel bir rehber (Hasan) ve bir el kamerası varken onu bulmak için Gazze'ye gider. 20 yılı aşkın bir süre bir kenara bırakılan bu yolculuğun üç MiniDV kaseti, tarifsiz bir yıkıma uğramış bir yer ve halk için çekilmiş güzel ve yürek burkan bir ağıt oluşturur. Aljafari bu filmle, Gazze'nin silinmiş sokaklarında zamanın ve mekanın yok oluşuna karşı sinemayı bir hafıza aracı olarak konumlandırıyor."
Muhabir: Özlem Limon
